- siebil-
- рассыпаться
Караимско-русский словарь. К.К. Юдахин. 2008.
siebil-
Смотреть что такое "siebil-" в других словарях:
chlubić się — ndk VIa, chlubić siębię się, chlubić siębisz się, chlub się, chlubić siębił się «być dumnym z kogoś, czegoś; chwalić się, szczycić się» Chlubić się zdolnym synem. Nasz naród się prostotą, gościnnością chlubi. (Mickiewicz) … Słownik języka polskiego
czubić się — ndk VIa, czubić siębię się, czubić siębisz się, czub się, czubić siębił się 1. «bić się, targać się nawzajem za czupryny; sprzeczać się, kłócić się» Czubić się z bratem. □ Kto się lubi, ten się czubi. 2. «o ptakach: targać się, wodzić się za… … Słownik języka polskiego
pochlubić się — dk VIa, pochlubić siębię się, pochlubić siębisz się, pochlubić sięchlub się, pochlubić siębił się «pochwalić się, poszczycić się kimś, czymś» Pochlubić się swoimi osiągnięciami, wynikami badań naukowych. Nie mógł się pochlubić dziećmi … Słownik języka polskiego
poczubić się — dk VIa, poczubić siębię się, poczubić siębisz się, poczubić sięczub się, poczubić siębił się 1. «o ptakach: pobić się wodząc za czuby, podziobać się» Koguty, wróble się poczubiły. 2. żart. «o ludziach: pobić się, posprzeczać się, pokłócić się»… … Słownik języka polskiego
zazębiać się — ndk I, zazębiać siębia się, zazębiać sięają się, zazębiać sięał się zazębić się dk VIa, zazębiać siębi się, zazębiać siębił się «o kołach zębatych, elementach mechanizmów: łączyć się za pomocą zębów, ząbkowanych brzegów, zachodzić wzajemnie na… … Słownik języka polskiego
